Στην προχθεσινή του γελοιογραφία στο Tvxs, ο εξαιρετικός Γιάννης Δερμεντζόγλου σατίριζε την έλλειψη μνήμης των Ελλήνων-χρυσόψαρων. Η πραγματικότητα που περιγράφει το σκίτσο του δεν είναι κυρίως αποτέλεσμα ενός εθνικού ελαττώματος. Αλλά μιας συστηματικής πολιτικής ελέγχου της μνήμης, που η κυβέρνηση Μητσοτάκη εφαρμόζει με τη βοήθεια των φιλικών της ΜΜΕ.

Ο μηχανισμός ελέγχου έχει δύο βραχίονες. Τον έλεγχο του παρελθόντος και της μετατροπής των εξελίξεων σε τηλεοπτικό υπερθέαμα, που μεταδίδει το γιγαντιαίο εθνικό μας «netflix».

1. Η κυβερνητική προπαγάνδα έχει κοντύνει συνειδητά την ιστορία. Τα χρόνια διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας, αυτές οι «όψεις υπανάπτυξης» για να χρησιμοποιήσω μια παλιότερη εύστοχη διατύπωση του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, όπως επίσης και οι ευθύνες της ολιγαρχίας και του μεταπολιτευτικού δικομματισμού για τη χρεοκοπία της χώρας το 2010, σπάνια αναφέρονται.

Είναι σαν η ιστορία να ξεκίνησε το 2015, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ σχημάτισε κυβέρνηση και προσπάθησε -ανεπιτυχώς- να ανατρέψει τα μνημόνια, που είχαν επιβληθεί όταν η Ελλάδα φαλίρισε. Τότε μόνο, σύμφωνα με το κυρίαρχο αφήγημα, κινδυνεύσαμε να φύγουμε από την «Ευρώπη», εξ αιτίας των « τυχοδιωκτισμών » Τσίπρα,  για να σωθούμε χάρις στην εθνική στάση των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων.

Διαβάστε: Ποιες υποκλοπές και ποια Pega; Ρωτήσατε τον Οργουελ;

Το γεγονός ότι η « Ευρώπη » και ο Σόιμπλε ήθελαν να πετάξουν την Ελλάδα έξω από την ευρωζώνη ήδη από το 2012 σπάνια αναφέρεται, βασικά για υπενθύμιση του ηρωικού όχι του Βενιζέλου στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών. Στην πραγματικότητα όμως, ήταν η κυβέρνηση Καραμανλή το 2004 που κλόνισε την θέση της χώρας στην ευρωζώνη, όταν με τη διαβόητη «απογραφή» Αλογοσκούφη παραδεχθήκαμε αυτοβούλως ότι είχαμε εξαπατήσει τους εταίρους, σε μια σπάνια στην παγκόσμια ιστορία στιγμή, όπου ένα έθνος πυροβολεί τα πόδια του.

Αυτό το κρίσιμο περιστατικό έπαιξε καταλυτικό ρόλο: το 2009, η ανακοίνωση του Γιώργου Παπανδρέου ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε αποκρύψει το έλλειμμα, ήταν απλώς, για τους Ευρωπαίους εταίρους, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Αλλά η καταστροφική «απογραφή» έχει σβηστεί πλήρως από την  ιστορία, ενώ η ακατάσχετη σπατάλη και η υπερχρέωση της χώρας ιδίως την περίοδο της διακυβέρνησης Κώστα Καραμανλή(2004-9) σπάνια αναφέρονται.

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο η ψηφοθηρία Βαρουφάκη με το σχέδιο Δήμητρα και ανεξαρτήτως προθέσεων, ήταν θείο δώρο για τον Μητσοτάκη, που δεν θα πάψει να το αξιοποιεί μέχρι τις εκλογές. Μπορεί να βλέπει και τον Γιάνη στον ύπνο του, να κατεβαίνει από τον ουρανό σαν άγγελος που κουβαλάει δυο σακιά ψηφοδέλτια. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας, που δεν έχουν επαρκώς εξηγήσει την κατάσταση που παρέλαβαν το 2015 και τα διλήμματα, προσωπικά και πολιτικά, που τότε αντιμετώπισαν, αμέσως βρέθηκαν σε άμυνα.

Διαβάστε: Μητσοτάκης: Ο Βαρουφάκης καραδοκεί στη γωνία, για να σας πάρει τα ευρώ και να τα κάνει «Δήμητρες»

2. Η μοναδική στιγμή που η νεοδημοκρατική παράταξη ανέτρεξε στην ιστορία της χώρας, ήταν μετά την τραγωδία των Τεμπών, ακριβώς για να μοιράσει διαχρονικά τις δικές της εγκληματικές  ευθύνες για το δυστύχημα. Το γεγονός ότι η υπόθεση Τέμπη ξεχάστηκε γρήγορα, όπως άλλωστε και άλλα τρομερά.. ανδραγαθήματα της κυβέρνησης, από την καταστροφή της Εύβοιας και της Βαρυπόμπης με 2 μποφόρ μέχρι το ρεκόρ θυμάτων στην πανδημία, σχετίζεται με το δεύτερο εργαλείο που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για τον έλεγχο της μνήμης: τη μετατροπή της κοινωνίας σε ένα γιγαντιαίο netflix, που παρουσιάζει σοβαρά κοινωνικά προβλήματα σαν εύπεπτες σαπουνόπερες για το κοινό.

Το έγκλημα στα Καλά Νερά, η υπόθεση Πισπιρίγκου, η 12χρονη στον Κολωνό, η Κιβωτός, ο πόλεμος στην Ουκρανία, η Καϊλή και ο Γεωργούλης και τα Τέμπη, είναι μερικά από τα πρόσφατα επιτυχημένα σήριαλ.

Στην «εθνική μας οθόνη» το νέο σήριαλ παραμερίζει τα προηγούμενα, είτε πρόκειται για σκάνδαλο ή για μια ακόμη καταστροφή, με αποτέλεσμα ένα είδος πλύσης εγκεφάλου, του κέντρου της μνήμης. Η πρώτη αντίδραση όλων όσων διάβασαν το πρόσφατο βιβλίο μου «Η Κενή Διαθήκη του Μωϋσή»- και πρόκειται βασικά για ανθρώπους πολιτικοποιημένους που παρακολουθούν την επικαιρότητα- ήταν να αναφωνήσουν: «πόσα έχουν κάνει και τα έχουμε ξεχάσει!».

Διαβάστε: «Η κενή διαθήκη του Μωυσή» και η Πλύση της Μνήμης

Σε όλες τις χώρες παρατηρείται το φαινόμενο τα ΜΜΕ να πέφτουν πάνω σε ένα γεγονός κοπαδιαστά, αλλά στην Ελλάδα έχει αποθεωθεί και έχει μετατραπεί σε μηχανισμό ελέγχου. Δεν θα δείτε σε άλλη χώρα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων και κανάλια που ασχολούνται μόνο με μια υπόθεση, από τα πρωινάδικα μέχρι τις νυχτερινές ειδήσεις.

Φυσικά τόσο στο κόντεμα της μνήμης όσο και στο εθνικό netflix,  τα ΜΜΕ παίζουν αποφασιστικό ρόλο.  Από το εξωτερικό χρέος μέχρι το δημογραφικό η χώρα αντιμετωπίζει στρατηγικά προβλήματα, αλλά τα προεκλογικά talk show ασχολούνται με το τοπικό νόμισμα του Τσακαλώτου, γιατί έτσι μόνο γυρίζουμε στην αρχή της ιστορίας της χώρας μας, δηλαδή στο 2015!

Ούτε είναι τυχαίο ότι, μαζί με την ΕΥΠ, ο κ. Μητσοτάκης πήρε αμέσως μετά τις εκλογές του 2019 υπό τον άμεσο έλεγχο του το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, όπου σήμερα η λογοκρισία θυμίζει μαύρες εποχές, τοποθέτησε τον πρώην υπεύθυνο ενημέρωσης του γραφείου του σε πρόεδρο της ΕΡΤ και προχώρησε ξεδιάντροπα, παραβιάζοντας όλους τους κανόνες fair play, στη λίστα Πέτσα.

Το δίδαγμα έχει καταγραφεί στο ιστορικό μυθιστόρημα «1984» του Τζορτζ Ούργουελ:  όποιος ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν. Και όποιος ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον.