Συνομιλήσαμε με την πρωτοεμφανιζόμενη ποιήτρια Έφη Νικολαΐδου, της οποίας η ποιητική συλλογή «Φως όπως μανταρίνι» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Πώς αντιμετωπίζετε την ποίηση: ως μια ταυτότητα ή ως μια ετερότητα μέσα στη σύγχρονη ζωή;

Δεν διαχωρίζω την ύπαρξή μου από την ποίηση. Ποίηση είναι ο τρόπος που σκάβεις βαθιά μέσα σου για να φέρεις στην επιφάνεια και το φως κρυμμένες σκέψεις και συναισθήματα κι ύστερα να τα συνταιριάξεις με τέτοιο τρόπο που να αντανακλούν τον καθαρότερό σου εαυτό.

Ο ποιητής είναι μια περσόνα γύρω από τις λέξεις ή λειτουργεί με έναν ενστικτώδη ορμεμφυτισμό;

Δεν μπορώ να απαντήσω εκ μέρους των ποιητών. Μαθητευόμενη γαρ. Ξέρω όμως πως οι λέξεις ασκούν τεράστια γοητεία μέσα μου, αντίστοιχη αυτή της σιωπής. Έχω μαζί τους μια γήινη σχέση που φορές με ξεσκίζει κι αφήνει έτσι να ξεπροβάλλει ό,τι πιο πολύτιμο έχω. Τον εαυτό μου γυμνό από τα περιττά και συγκινητικά αθώο.

Μπορεί η τέχνη να κλείσει τις πληγές των ανθρώπων μέσα σε μια ενδότερη υπαρξιακή διαλεκτική;

Αν η τέχνη είναι αγκαλιά, ασφαλώς μπορεί. Αν είναι καθαρά νοητικό κατασκεύασμα θεωρώ θα αγγίζει την επιφάνεια και θα παραμένει εκεί.

Δεν θα δρα λυτρωτικά και θεραπευτικά.

Πιστεύετε ότι ακολουθείτε το δρόμο άλλων ποιητών ή ακολουθείτε μια μοναχική πορεία μέσα στη γραφή σας;

Πιστεύοντας πως όλοι και όλα αλληλοεπηρεάζονται προσπαθώ να είμαι όσο πιο έντιμη μπορώ απέναντι στον εαυτό μου και τους άλλους. Έτσι κι αν συνειδητά, ή ασυνείδητα δανείζομαι λέξεις και χρώματα, τις καταθέτω στο δικό μου μοναδικό έργο.

Ποιές εικόνες κρατάτε μέσα σας από τη ζωή σας; Ποιές εικόνες με άλλα λόγια εφορμούν στη γραφή σας;

Ο τρόπος γραφής μου είναι απόρροια των εμπειριών, των σκέψεων και των συναισθημάτων μου. Απόρροια και της πιο μικρής, μα πολύτιμης στιγμής της ζωής μου. Από το πρώτο μου παιδικό βιβλίο δώρο του Άη Βασίλη, μέχρι ένα φιλί.
Ποια ερωτήματα καλείται να απαντήσει ο ποιητής διαχρονικά αλλά και στο παρόν που ζούμε;

Ο ποιητής ως άνθρωπος δε γίνεται να είναι στείρα εσωστρεφής. «Βοήθησα να γίνει ο κόσμος λίγο καλύτερος; Βελτιώθηκα ως ανθρώπινη ύπαρξη; Αξιοποίησα με τον καλύτερο τρόπο το χάρισμα που μου δόθηκε;». Να μερικά ερωτήματα που πάντα θα περιμένουν μια έντιμη απάντηση.

Ποιο το νόημα της λέξης στην ποίηση; Μια απλή μορφή έκφρασης ή ένα ψυχικό αποτύπωμα;

Η κάθε λέξη συμπυκνώνει μέσα της έναν ολόκληρο κόσμο. Ένα ψυχικό αποτύπωμα που θα μας οδηγήσει κάποτε στη έμπλεη νοημάτων σιωπή που εμπεριέχει ταυτόχρονα κάθε λέξη.

Είναι η ποίηση το καταφύγιο του ανθρώπου;

Κάθε μορφή τέχνης είναι καταφύγιο για τον άνθρωπο γιατί από κάθε μορφή τέχνης μπορεί να αντλεί δύναμη κι ομορφιά.

Μπορεί ο κόσμος να ζήσει ποιητικά;

Μα μόνο ποιητικά αγγίζοντας τη στιγμή διευρυνόμαστε τόσο που να αντέχουμε την ασχήμια και την ομορφιά του κόσμου.