Δεν ήταν απλώς ένας δημοσκόπος, ένας πολιτικός επιστήμονας, ένας διανοούμενος. Ήταν μια προσωπικότητα απόλυτα ξεχωριστή στη δημόσια σφαίρα. Με δυνατή πολιτική σκέψη, διεισδυτική ανάλυση, υψηλό επιστημονικό κύρος, δεν έκρυψε ποτέ την αριστερή ιδεολογική του ταυτότητα και παρόλα αυτά, παρόλο που ενοχλούσε με τις θέσεις του το ένα μεγάλο κομμάτι του συστήματος, είχε κατακτήσει το σεβασμό ακόμη και όσων στέκονταν απέναντι.

Ποτέ δεν ήρθε στο φως της δημοσιότητας η προσωπική του ζωή, ποτέ δεν υπέκυψε στον πειρασμό της κοσμικότητας και της εύκολης δημοσιότητας, δεν έκανε δημόσιες σχέσεις, δεν τριγύριζε σε αυλές ισχυρών, δεν αποδέχθηκε οικονομικά ενδιαφέρουσες προτάσεις που θα συνεπάγονταν απομάκρυνση από τις ιδέες, τις αρχές και τις αξίες του.

Ήταν ένας ήσυχος και ήπιος άνθρωπος που είχε το θάρρος και την εντιμότητα να διατυπώνει τις απόψεις του χωρίς περιστροφές, να γίνεται δυσάρεστος για να επιμείνει στην αλήθεια, να αναζητά το βάθος των πραγμάτων και να εστιάζει στην ουσία.

Σε μια εποχή θριάμβου της ευτέλειας και της φτήνιας στη δημόσια ζωή, επέλεξε τον δύσκολο δρόμο της σοβαρότητας, της αξιοπιστίας, της υπευθυνότητας, της κοινωνικής ευαισθησίας, της συνέπειας στον αγώνα για έναν δικαιότερο κόσμο.

Ποιος θυμάται εκλογική βραδιά χωρίς τον Ηλία Νικολακόπουλο στην οθόνη; Στις επόμενες εκλογές δεν θα είναι εκεί και η απουσία του θα γίνει ιδιαίτερα αισθητή καθώς το επίπεδο της πολιτικής συζήτησης πέφτει διαρκώς και η ποιότητα λείπει όλο και περισσότερο.

Ο Ηλίας Νικολακόπουλος, αν ήθελε, θα μπορούσε να έχει αξιώματα, πλούτη, προνόμια και ανοιχτές πόρτες σε μια ζωή πολυτελή και εύκολη. Δεν κοίταξε προς τα εκεί και παρέμεινε μέχρι το απροσδόκητο τέλος μαχητικός στην υπεράσπιση της πιο ωραίας Αριστεράς.