Ο Τόνι Μπλερ ήταν ο βασικός σύμμαχος του Τζορτζ Μπους του νεότερου, στην αμερικανική εισβολή στο Αφγανιστάν. Το αποτέλεσμα, μετά από 20 χρόνια, ήταν η πρόσφατη ιστορική ήττα των ΗΠΑ και των δυτικών συμμάχων τους και η νίκη των Ταλιμπάν. Κόστισε τη ζωή σε  200.000 Αφγανούς και 456 Βρετανούς στρατιώτες.
 
Ο Κεν Λόουτς είναι Βρετανός σκηνοθέτης που στις ταινίες του θίγει κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα. Ανάμεσα στις άλλες διεθνείς διακρίσεις, είναι από τους ελάχιστους σκηνοθέτες που έχει κερδίσει δύο φορές το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Στη μία από αυτές («Το όνομα μου είναι Ντάνιελ Μπλέικ»- 2015) περιγράφει την Οδύσσεια ενός Βρετανού εργαζόμενου, που παρότι άρρωστος και ανίκανος για εργασία, δεν έχει κοινωνική ασφάλιση.
 
Μετά από τις άκαρπες προσπάθειες που καταβάλλει να βρει δουλειά ώστε να έχει ιατρική περίθαλψη, ο Ντάνιελ Μπλέικ πεθαίνει στα 60 του από καρδιακή προσβολή.  Η κατάσταση που αντιμετωπίζει ο πρωταγωνιστής της ταινίας, είναι αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων αλλαγών που ξεκίνησε η Μάργκαρετ Θάτσερ και συνέχισε ο Μπλερ, ως ηγέτης του  μεταλλαγμένου Εργατικού Κόμματος.
 
Ο Τόνι Μπλερ δεν έμεινε άνεργος μετά την αποχώρηση του από τη  βρετανική πρωθυπουργία το 2007. Αξιοποίησε τις διεθνείς επαφές του για να ιδρύσει δεκάδες συμβουλευτικές εταιρείες και joint ventures : Tony Blair Associates, Windrush Ventures Ltd, Firerush Ventures Ltd κλπ. Με την ιδιότητα του συμβούλου, υπέγραψε χρυσά συμβόλαια συνεργασίας με τράπεζες όπως η JP Morgan και με καθεστώτα όχι ακριβώς δημοκρατικά, όπως του Καζακστάν και της Αιγύπτου του στρατηγού Σίσι.
 
Την ώρα που στην ταινία του Λόουτς, ο Μπλέικ, κλασικός ψηφοφόρος των Εργατικών, σιγοπέθαινε, ο Μπλερ έδινε διαλέξεις με κασέ που συνήθως ξεπερνούσε τα 100.000 ευρώ τη φορά. Σύμφωνα με τον Guardian, κατάφερε να μαζέψει μια περιουσία 31 εκατ. ευρώ καθώς και να χτίσει μια «Μπλερούπολη »:  12 σπίτια και 27 διαμερίσματα, των οποίων η αξία εκτιμάται σε πολλά εκατομμύρια ευρώ(*).
 
Ακολούθησαν δημοσιεύματα και κατηγορίες εναντίον του ότι δεν πληρώνει φόρους ή ότι δήλωνε μειωμένα κέρδη, χρησιμοποιώντας φιλανθρωπικές εταιρείες που είχε συστήσει για αυτόν τον σκοπό. Κατηγορήθηκε επίσης ότι χρησιμοποίησε τη θέση του ως διεθνούς απεσταλμένου για τη Μέση Ανατολή, για να κάνει business.
 
Στην τελευταία ταινία του Λόουτς «Δυστυχώς Απουσιάζατε» (Sorry We Missed You- 2019) ο ήρωας, θύμα της οικονομικής κρίσης του 2008, γίνεται «ντιλιβεράς». Πουλάει το μοναδικό αυτοκίνητο της οικογένειας και δίνει προκαταβολή για ένα φορτηγάκι, με το οποίο υποτίθεται δεν είναι πια εργαζόμενος αλλά «ελεύθερος» επαγγελματίας.
 
Ο  Ρίκυ, αναγκάζεται να έχει στο αυτοκίνητο πλαστικό μπουκάλι για να ουρεί, αφού ο εργοδότης μετράει την απόδοσή του κάθε δευτερόλεπτο, κι ας του είπε με έμφαση την ώρα που υπέγραφε τη συμφωνία ότι η σχέση τους είναι συνεταιρική. Η ταινία αποδομεί αριστοτεχνικά τον νεοφιλελεύθερο μύθο ότι κάθε άνθρωπος, χωρίς συνθήκες κοινωνικής προστασίας και αλληλεγγύης, μπορεί να πετύχει χάρις στους νόμους της αγοράς.
 
Μετά τις αποκαλύψεις σε βάρος του, η δημοτικότητα του Τόνι Μπλερ καταρρέει. Το 2015 δηλώνει ότι κλείνει τις ακριβοπληρωμένες εταιρείες συμβούλων και τις joint ventures. Εκτός από μερικές συμβουλές που πρέπει να δίνει για το.. μεροκάματο, υπόσχεται ότι θα αφιερώσει το 80% του χρόνου του  για το ..φιλανθρωπικό «Ινστιτούτο Τόνι Μπλερ» (ΤΒΙ) προκειμένου να παρέχει δωρεάν συμβουλευτικές υπηρεσίες στην Αφρική. Στην πραγματικότητα, το ΤΒΙ χρηματοδοτείται γενναία από την Παγκόσμια Τράπεζα, την αμερικανική δημόσια υπηρεσία για τη Διεθνή Ανάπτυξη(Usaid), διάφορες πολυεθνικές όπως την Microsoft, το ζεύγος Μπιλ Γκέιτς κλπ.
 
Ο Κεν Λόουτς χρησιμοποιεί τις ταινίες του για να ξεκινήσει εκστρατείες ευαισθητοποίησης πάνω σε κοινωνικά θέματα, όπως η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανέργων ή οι ντιλιβεράδες της νέας οικονομίας διαμοιρασμού. Στο Ευρωκοινοβούλιο τον Φεβρουάριο του 2020, όπου τον είχα καλέσει για να παρουσιάσει το «Δυστυχώς Απουσιάζατε», κάλεσε την κατάμεστη αίθουσα του κοινοβουλίου, με αφορμή τα βάσανα του ήρωα του, να αντιδράσει στη βάρβαρη πραγματικότητα των σύγχρονων εργασιακών σχέσεων: « ο εργοδότης δεν έχει καμία ευθύνη απέναντι στον εργαζόμενο. Ούτε για την ασφάλισή του, ούτε για τις υπερωρίες του, ούτε για τα ρεπό του. Η εκμετάλλευση είναι τεράστια».
 
Διαβάστε επίσης: Ο Στέλιος Κούλογλου υποδέχεται τον Κεν Λόουτς στο Ευρωκοινοβούλιο
 
Από το 2015, το Ινστιτούτο του Τόνι Μπλερ συμβουλεύει 15 αφρικανικές κυβερνήσεις, απασχολεί 231 άτομα και έχει 38 εκατ ευρώ, ετήσιο κύκλο εργασιών. «Σε όλα τα ντοσιέ που επιβλέπει ο Μπλέρ», δήλωσε ένας πρώην υπουργός του Τόγκο στη Le Monde Diplomatique, «προωθεί μια νεοφιλελεύθερη αντίληψη για την οικονομία, τον πολλαπλασιασμό των ξένων επενδύσεων και τη συνεργασία δημόσιου-ιδιωτικού τομέα».
 
O Τόνι Μπλερ έπαιξε καθοριστικό ρόλο και στην εισβολή στο Ιράκ, διαδίδοντας -και προσωπικά- ψέματα για τη δικαιολόγηση της, παραπλανώντας τη βρετανική και διεθνή κοινή γνώμη. Από το 2003, ένα εκατομμύριο Ιρακινοί έχουν βρει το θάνατο και πολλοί περισσότεροι είναι πρόσφυγες. Ο  διάσημος Νοτιοαφρικανός ακτιβιστής  Ντέσμοντ Τούτου, είχε δηλώσει ότι  ο Μπλερ πρέπει να παραπεμφθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
 
Ο Μπλερ είναι ο ορισμός του εγκληματία πολέμου, αλλά συνεχίζει να αρθρογραφεί και να ανακατεύεται στα εσωτερικά του βρετανικού Εργατικού Κόμματος.
 
O  Κεν Λόουτς είχε αποχωρήσει πριν από 15 χρόνια από το κόμμα, διαφωνώντας ακριβώς με τις πολιτικές του Μπλερ. Επανήλθε το 2015 μετά την εκλογή του Τζέρεμι Κόρμπιν στην ηγεσία. Όταν πριν από τέσσερις μέρες  διαγράφτηκε δήλωσε:
 
«Η ηγεσία των Εργατικών τελικά αποφάσισε πως δεν είμαι κατάλληλος για να είμαι μέλος του κόμματος καθώς δεν αποκηρύσσω όσους έχουν ήδη εκδιωχθεί. Λοιπόν… είμαι περήφανος που στηρίζω τους φίλους και τους συντρόφους που στοχοποιήθηκαν στην εκκαθάριση. Υπάρχει ένα αληθινό κυνήγι μαγισσών. Ο (νέος αρχηγός) Στάρμερ και η κλίκα του δεν θα ηγηθούν ποτέ σε ένα λαϊκό κόμμα. Είμαστε πολλοί, αυτοί είναι λίγοι».
 
(*) Αναλυτικά τα άπλυτα του Μπλερ, στη Le Monde Diplomatique που κυκλοφορεί.
Η φωτογραφία του άρθρου από την ταινία «Το όνομα μου είναι Ντάνιελ Μπλέικ»
 
Διαβάστε επίσης: Κεν Λόουτς στο Tvxs.gr: Στον μεσαίωνα έλεγε η εκκλησία τι να κάνουμε, σήμερα τα ΜΜΕ [Βίντεο]