Τη δεκαετία του ’80 στον Κορυδαλλό, σε ένα μικρό διαμέρισμα, ζει η οικογένεια Ανυφαντή. Ο πατέρας, ο Στέλιος, είναι εργάτης σε μεταφορική εταιρεία, και η γυναίκα του Ελένη νοικοκυρά. Τα παιδιά τους, Μιχάλης και Μυρτώ, σπουδάζουν στη νομική και τη νοσηλευτική αντίστοιχα. Μεγαλώνουν μαθαίνοντας από τους γονείς να προοδεύουν με αθέμιτα μέσα, προσκολλώμενοι όσο καιρό χρειάζεται σε κόμματα και πρόσωπα. Οι σχέσεις και η ζωή τους ταυτίζεται με τον καιροσκοπισμό, ενώ όνειρό τους γίνεται η ανέλιξη σε ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Πράγματι, σε διάστημα τριάντα πέντε χρόνων, το καταφέρνουν· ο Μιχάλης γίνεται επιφανής δικηγόρος και υποψήφιος βουλευτής, και η Μυρτώ κατέχει διευθυντική θέση και είναι κομματικό στέλεχος.

Μια σύγχρονη αρχαία τραγωδία που διατρέχει την ελληνική πραγματικότητα από το 1984 έως το 2018. Ο αναγνώστης, μέσω της δομής του βιβλίου, που χωρίζεται σε στάσιμα και χορικά, παρακολουθεί τη ζωή του Μιχάλη Ανυφαντή στα προδιαγεγραμμένα στάδια: την άνοδο, την ύβρη, τη νέμεση – αλλά όχι και την κάθαρση.

Το μυθιστόρημα του Ντίνου Πετράκη «Μιχάλης Ανυφαντής» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.

Τι είναι εκείνο που σας ωθεί να γράφετε;

Είναι ο τρόπος που εκφράζομαι, ο τρόπος που κάνω τις απόπειρες ανατομίας της ψυχής. Με τα δικά μου εργαλεία. Και βέβαια, η προσμονή της ώρας που το κάθε βιβλίο μου φτάνει στα χέρια των αναγνωστών και αρχίζει να υπάρχει.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για εσάς να καταφέρετε να εκφράσετε τη σκέψη σας πάνω στο χαρτί;

Σχετικά εύκολο. Πάντα ήμουν καλύτερος στον γραπτό από τον προφορικό λόγο. Επιπλέον, όταν γράφω, όπως λέει κι ο Θοδωρής Καλλιφατίδης, λειτουργώ από μια θέση ευθύνης και ισχύος.

Ποιες είναι οι επιρροές σας;

Ο Λειβαδίτης, ο Καβάφης, ο Παπαδιαμάντης, ο Τσέχωφ, ο Στάινμπεκ.

Ποια θεματολογία κρατεί τον κυρίαρχο ρόλο στα έργα σας;

Η λειτουργία του ανθρώπου σαν εξουσιαστής του οικοσυστήματος και όχι σαν μέρος του. Η απομάκρυνση από τη φύση του κι η αλλοτρίωσή του, που δημιουργούν ένα πλέγμα κοινωνικών ανισορροπιών.

Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας.

Το έγραψα από το φθινόπωρο του 2018 ως την άνοιξη του 2019, με τη μεγαλύτερη εξωστρέφεια σε σχέση με τις περιόδους γραψίματος των άλλων βιβλίων. Γράφω για την οικογένεια Ανυφαντή, που μένει στον Κορυδαλλό τη δεκαετία του 1980. Ο πατέρας είναι εργάτης σε μεταφορική εταιρεία, η μητέρα νοικοκυρά, τα παιδιά, Μιχάλης και Μυρτώ, φοιτητές. Μαθαίνουν από τους γονείς τους να προχωρούν, προσκολλώμενοι σε κόμματα και πρόσωπα όσο καιρό χρειάζεται. Η ζωή τους ταυτίζεται με τον καιροσκοπισμό.
Είναι μια σύγχρονη αρχαία τραγωδία, που διατρέχει την ελληνική πραγματικότητα από το 1984 ως το 2018. Το έγραψα και με τη μορφή της, με στάσιμα και χορικά. Ο Μιχάλης Ανυφαντής θα περάσει όλα τα στάδια: την έπαρση, την ύβρη, τη νέμεση, αλλά όχι την κάθαρση.

Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;

Γεννιέσαι, αλλά πρέπει να το ανακαλύψεις και να το καλλιεργήσεις.

Αν μπορούσατε να αλλάξετε κάτι στον τομέα της λογοτεχνίαςτι θα ήταν αυτό;

Θα μεγάλωνα πάρα πολύ την προβολή της. Η επιχειρηματολογία ότι ο κόσμος δεν διαβάζει πια πολλά βιβλία είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι ο κόσμος εκπαιδεύεται, διαμορφώνεται για να διαβάζει ή για να μην διαβάζει. Η προβολή είναι μέρος της εκπαίδευσης.

Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια;

Έχω αρχίσει δουλειά για ένα μυθιστόρημα κι ελπίζω τον χειμώνα ν’ αρχίσω και το γράψιμο. Επίσης, με ενδιαφέρει πολύ ο στίχος τα τελευταία δύο χρόνια. Οπότε, μπορεί να συνεχίσω και εκεί.