Ολοένα και συχνότερα είναι εσωκομματικά πυρά για την κυβέρνηση της ΝΔ που φαίνεται να έχασε πολύ γρήγορα τη φαινομενική συσπείρωσή της, σε ένα κυκεώνα πολιτικών αποτυχιών, σκανδάλων και κυβερνητικής απραξίας σε ολους τους τομείς. Η «επένδυση» δεκάδων εκατομμυριών στην επικοινωνία και η εικόνα που καλλιεργεί το «γαλάζιο» μιντιακό σύστημα αδυνατεί πλέον να κρύψει και τα προβλήματα και τις διαμάχες στο εσωτερικό της ΝΔ, που οδεύει από φιάσκο σε φιάσκο. Υπουργοί και στελέχη κατηγορούν , αποποιούμενοι τις ευθύνες τους.

Παράλληλα δεν κρύβεται η ενόχληση στις τάξεις της κυβέρνησης για τη συνεχιζόμενη στήριξη σε συγκεκριμένους υπουργούς που πρωταγωνιστούν στις μεγαλύτερες αποτυχίες, όπως οι Θεοχάρης, Μενδώνη, Κεραμέως, Βρούτσης, Κικίλιας και ενώ η λίστα, τις τελευταίες εβδομάδες «εμπλουτίζεται». Τις τελευταίες μέρες την επικαιρότητα απασχόλησε η κόντρα του Γιώργου Κουμουτσάκου με τον Νίκο Χαρδαλιά για τις “στενές επαφές” με ιερωμένους, αν και το τελικό συμπέρασμα είναι ότι οι υπουργοι΄που χειρίζονται τη φονική πανδημία, δεν τηρούν τα στοιχειώδη μέτρα. Ένας “γαλάζιος”Δήμαρχος από τη Θεσσαλονίκη έφτασε στο σημείο να ζητά παραίτηση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας ενώ η  «γαλάζια» ΚΕΔΕ, μετά τον τραγέλαφο με τις «μάσκες αλεξίπτωτα», ΄έκανε λόγο για «κρυφτούλι ανευθυνουπεύθυνων».

Άλλωστε, η εμφανής πια, αποτυχία στη διαχείριση όλων των κρίσιμων ζητημάτων, με επίκεντρο της πανδημία, προκαλεί εμφανή δυσαρέσκεια ενώ οι εκτιμήσεις είναι δυσοίωνες τόσο στο μέτωπο της υγείας όσο και σε αυτό της υγείας. Αποκορύφωμα η υπόθεση του Ιανού καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδοκιμάστηκε στην Καρδίτσα από εξοργισμένους πολίτες που καταγγέλλουν την ολοκληρωτική απουσία του κρατικού μηχανισμού και της κυβέρνησης. 

«Εν αναμονή Πρωθυπουργός» ο Τσίπρας – Ταπεινωμένος ο Σαμαράς;

Ο φιλοκυβερνητικός Τύπος δεν μένει έξω από την κριτική. Με ένα άρθρο και απρόσμενο τίτλο ο εκδότης του Φιλελεύθερου Θανάσης Μαυρίδης μιλά για τον Τσίπρα ως «εν αναμονή Πρωθυπουργό». Παρότι ο στόχος του άρθρου είναι να υπενθυμίσει στο εσωτερικό της ΝΔ ότι βρίσκεται σε “μεταρρυθμισττικό” τέλμα και όχι φυσικά να τεκμηριώσει τον τίτλο του, το μήνυμα που στέλνει είναι σαφές ενώ η φημολογία λέει ότι το άρθρο εξόργισε το περιβάλλον του Κ. Μητσοτάκη που ζήτησε εξηγήσεις. 

Τη σκυτάλη πήραν τα Νέα, που επισημαίνουν την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα Νοσοκομεία της Αττικής με πρωτοσέλιδο “Κραυγή Αγωνίας” και επισημαίνουν τα διαδοχικά κυβερνητικά φάουλ.  Άλλωστε, από το ίδιο συγκρότημα, την Κυριακή το Βήμα είχε επίσης πρωτοσέλιδα τίτλο “Η Αθήνα κινδυνεύει να γίνει Μπέργκαμο”, περιγράφοντας μια κατάσταση πραγματική που η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει. Ενώ το  antinews εξαπολύει ένα “μύδρο” εναντίον του Πρωθυπουργού και της κυβερνητικής αρρυθμίας σε όλα τα επίπεδα και κάνει λόγο για “ρέκβιεμ της μητσοτακικής τυρρανίας” !

Το -σαμαρικό- Antinews, θυμίζει και την καταιγίδα που έρχεται με τα μνημόνια που πρέπει να ψηφιστούν με τη Βόρεια Μακεδονία και την ονομαστική ψηφοφορία που ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ. Αρχικά, το Μέγαρο Μαξίμου «σταμάτησε» τα τρία μνημόνια στο δρόμο για τη Βουλή, όμως αυτό θα γίνει αργά ή γρήγορα. Εύκολα ή δύσκολα οι βουλευτές θα πειστούν να κάνουν μια μεγαλοπρεπή κυβίστηση, όπως άλλωστε ήδη ο πρωθυπουργός, και να ψηφίσουν τα μνημόνια. Το πρόβλημα είναι φυσικά ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος πιέζεται να επιλέξει τη λύση της αποχής,. Πλην όμως αυτό θα ήταν το «καλό σενάριο» για ο οποίο πιέζει η κυβέρνηση καθώς όλοι γνωρίζουν καλά ότι μια αποχή, άρα μια φυγομαχία, δεν μπορεί να διασώσει από την πολιτική ταπείνωση τον άνθρωπο που εδραίωσε την πολιτική του καριέρα πάνω στο Μακεδονικό και διακηρύττει ότι είναι «της αντρικής σχολής».

Το γεγονός ότι η αξιωματική αντιπολίτευση περιμένει την πολιτική της δικαίωση αλλά και τον εξευτελισμό των πρωταγωνιστών στα συλλαλητήρια, προκαλούν σοβαρούς τριγμούς. 

«Ο σαλτιμπάγκος από το ακροδεξιό ΛΑΟΣ»

Ιδιαίτερη είναι η περίπτωση του Άδωνι Γεωργιάδη, οι διαδοχικές αποτυχίες του οποίου σε συνδυασμό με την απόπειρα χάραξης προσωπικής πολιτικής – κυρίως αυτή- έχουν ενοχλήσει το Μέγαρο Μαξίμου που τον αποψίλωσε από τις αρμοδιότητες, έχοντας μετατρέψει τον Αντιπρόεδρο του κόμματος σε διακοσμητικό υπουργό «ζαρζαβατικών». Όμως, η εξέλιξή του όλα αυτά τα χρόνια στους εσωτερικούς συσχετισμούς  ως πόλου εξουσίας, σε συνδυασμό με τον τοξικό του λόγο, τον καθιστούν ιδιαίτερα επικίνδυνο, αφού με τον ένα ή άλλο τρόπο κλιμακώνει την έκφραση δυσαρέσκειας προς το Μητσοτάκη. 

Πληθαίνουν όμως και οι φωνές όσων ποτέ δεν συμβιβάστηκαν με την παρουσία του στη συντηρητική παράταξη. Με μια ανάρτηση-ποταμό,  ο γνωστός πολιτευτής της ΝΔ, προερχόμενος από τις «φιλελεύθερες» τάσεις Αντύπας Καρίπογλου, περνά τον Άδωνι Γεωργιάδη «γενιές δεκατέσσερις», λέγοντας όσα για χρόνια επαναλαμβάνει η αντιπολίτευση για τον ακροδεξιό βουλευτή. 

Σημειώνει πριν από λίγες μέρες:

«Αυτός ο σαλτιμπάγκος, αφού επί χρόνια παραληρούσε ως στέλεχος του ακροδεξιού ΛΑΟΣ του άλλου σαλτιμπάγκου, του Καρατζαφέρη, κατόρθωσε να γίνει υπουργός ναυτιλίας στην κυβέρνηση Παπαδήμου (η οποία είχε 4 υπουργούς Εθνικής Άμυνας, για να είναι όλοι ευχαριστημένοι, για τέτοια κριτήρια μιλάμε). Το μόνο έργο που έκανε τότε, ήταν να αλλάξει τις πινακίδες στα γραφεία του υπουργείου σε πολυτονικό. Καραγκιοζιλίκια, δηλαδή. Πήδηξε όμως στην Νέα Δημοκρατία και ανταμείφθηκε με την θέση του υπουργού Υγείας. Εκεί, αφού για αρκετό διάστημα δεν έκανε τίποτα, κατάλαβε ότι με την τρόικα απέναντι δεν έχει ψωμί, έκανε κωλοτούμπα και συντάχθηκε μαζί της, με αποτέλεσμα οι πάντοτε αφελείς του “κεντρώου” χώρου να του πιστώνουν τις μεταρρυθμίσεις που επιβάλλονταν απ΄έξω και να τον αναγορεύσουν σε “μεταρρυθμιστή”.

Κατόπιν, εκπρόθεσμα και τηρώντας το στυλ μπαλαφάρας με το οποίο πολιτεύεται (τον θυμάστε να τρέχει να προλάβει την πόρτα της Συγγρού ανοιχτή), έβαλε υποψηφιότητα για αρχηγός της ΝΔ. Αυτός γνώριζε ότι δεν πρόκειται να εκλεγεί και απέβλεπε σε ανταλλάγματα, αλλά αυτό δεν εμπόδισε πλήθος “φιλελεύθερων” να τον υποστηρίξουν, επειδή δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν αυτόν που δουλεύει απ΄αυτόν που τους δουλεύει.

Το πράγμα δούλεψε, αντάλλαξε την υποστήριξή του στον Κυριάκο Μητσοτάκη με την θέση του αντιπροέδρου. Σε όλη την διάρκεια της αντιπολίτευσης, περιφερόταν στα κανάλια τσιρίζοντας, πράγμα που έπεισε τους πάντοτε οξυδερκείς “κεντρώους” ότι εκτός από εργατικός, είναι και μαχητικός. Σοβαροί (ή “σοβαροί”) άνθρωποι τον επευφημούσαν επειδή “έδινε πόνο”, χωρίς να νοιάζονται για το πόσο πιο δεξιά έσερνε συνεχώς την ΝΔ. Εξυπναδίτσες, τσιρίδες, οργίλο ύφος, βλακώδεις υπεραπλουστεύσεις και θρασεία αγραμματοσύνη, ντυμένη με μιξοκαθαρεύουσα, ό,τι δηλαδή έπρεπε να απωθεί τον κεντρώο χώρο, αυτός τους το πουλούσε για “φιλελευθερισμό” κι αυτοί το αγόραζαν.

Κι έτσι, αναγκαστικά, μετά την επικράτηση του ΚΜ, πήρε και σοβαρό υπουργείο, υπό τις επευφημίες των αφελών που περίμεναν να μπουν οι μπουλντόζες παντού, από πέρσι τον Αύγουστο. Αντ΄αυτού, ο υπουργός ανάπτυξης έδινε συνεντεύξεις για τον “νόμο και την τάξη”. Αυτό ήξερε, αυτό μολογούσε. Όταν έσκασε η πανδημία, ξεδιπλώθηκε όλος ο τραμπισμός του, που γοήτευσε τους γιαλαντζή φιλελεύθερους. Εναντίον του λοκντάουν, υπέρ της “οικονομίας” (για την οποία έχει μαύρα μεσάνυχτα), στο τέλος για να επιπλεύσει στην επικαιρότητα περιφερόταν με την μεζούρα και μετρούσε αποστάσεις καθισμάτων για να ανοίξει μια ώρα πιο γρήγορα η οικονομία με “ασφάλεια”, την ίδια ώρα που παραβίαζε κάθε μέτρο ασφαλείας προκειμένου να φωτογραφηθεί με παπάδες, όπως κάνει κάθε φιλελεύθερος που σέβεται τον εαυτό του.

Είδε κι απόειδε ο πρωθυπουργός, τον αποψίλωσε από τις αρμοδιότητές του, αλλά έτσι που τα έκαναν όλοι τους, δεν μπορούσε να τον εκπαραθυρώσει. Αυτό είναι το κακό με τα σούργελα. Νομίζεις ότι τα χρησιμοποιείς και ξυπνάς ένα πρωί κι έχουν δύναμη που δεν μπορείς να αγνοήσεις. Τι να κάνει κι αυτός, τώρα που βλέπει ότι ανέβηκε ψηλά στο δέντρο κι άρχισε ο κόσμος να βλέπει το θέαμα, κάνει αυτό που ξέρει. Βγάζει ακροδεξιές τσιρίδες».