Τελικά κάθε ρατσιστικός οχετός που εκστομίζει ένα δημόσιο πρόσωπο, ξεσκεπάζει κι άλλους. Μπορεί να παύθηκε λοιπόν ο καθηγητής που αποκάλεσε «μαϊμού» τον Γιάννη Αντετοκούμπο, αλλά ήρθε ο αρθρογράφος της Athens Voice, Αντώνης Δαρζέντας, να μας πει πως ναι υπάρχει ρατσισμός στη χώρα και ήταν χυδαία η επίθεση που δέχτηκε ο κορυφαίος αθλητής, υπάρχει όμως ένα μεγάλο αλλά!

Είναι αυτό το αλλά… πίσω από το οποίο κρύβουν έντεχνα τις ρατσιστικές τους απόψεις οι νεοφιλελεύθεροι δεξιοί και οπαδοί του «ακραίου κέντρου». Είναι το ίδιο «αλλά» που έχει γίνει η κολυμπήθρα του Σιλωάμ για Χρυσαυγίτες, κυβερνητικά στελέχη που παρανομούν και δεν οδηγούνται στη δικαιοσύνη, δημοσιογράφους κολαούζους και εκδότες που πήραν έναν σκασμό λεφτά από την κυβέρνηση για να φιλοξενούν απόψεις των «… ναι αλλά».

Ο τίτλος του άρθρου της Athens Voice είναι «Μην ξεχνάς Γιάννη». Τι δεν θέλει ο αρθρογράφος να ξεχάσει ο Γιάννης; Για να δούμε το σχετικό απόσπασμα:

«Αλλά και συ Γιάννη δεν πρέπει να ξεχνάς κάτι. Μέσα στη μόδα του Black lives matter μπέρδεψες την Αμερική με την Ελλάδα. Έτσι μπέρδεψες το εξής σημαντικό. Ετούτη η χώρα ουδέποτε στα μοντέρνα χρόνια, αλυσόδεσε σκλάβους, ουδέποτε τους έφερε με το ζόρι να μαζέψουν τις φυτείες τους, ουδέποτε τους κρέμασε στα δέντρα

Αντίθετα Γιάννη εσείς παραβιάσατε σύνορα, εσείς ήρθατε σε μια χώρα που δεν σας φώναξε και δεν ήθελε να εκμεταλλευθεί κανέναν. Καταλαβαίνω τους λόγους. Το ίδιο θα κάναμε και εμείς πιθανότατα στη θέση σας. Αν μας άφηνε η Αμερική και ο Καναδάς φυσικά και δεν μας έστελνε με χειροπέδες δεμένους πισθάγκωνα όπως κάνουν. Αλλά όπως δεν ξεχνάμε και εμείς πόσο λεβέντης είσαι, μην ξεχνάς και εσύ ότι η μικρή Ελλάδα δεν έφερε ποτέ με το ζόρι εδώ κανέναν.»

Αλήθεια ποιος παραβίασε τα σύνορα; Ο αρθρογράφος δεν γνωρίζει ότι ο Γ. Αντετοκούμπο γεννήθηκε στην Ελλάδα; Το γνωρίζει. Αλλά ο φανατισμός είναι τέτοιος, που υιοθετεί τα ρατσιστικά στερεότυπα. Στην προκειμένη περίπτωση το «είσαι μαύρος, είσαι παράνομος». Μάλλον γι’ αυτό αποκαλεί  το κίνημα «Black lives maters» μόδα, κάνοντας όσους έχουν στοιχειώδη ανθρωπιά και γνωρίζουν πόσο αίμα έχει χυθεί, να ανατριχιάζουν.

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς και πως να αποφύγει να θυμώσει και να ντραπεί άλλη μια φορά; Δεν ξέρω αν γνωρίζει ο αρθρογράφος και η AV, πόσοι φασίστες έχουν χρησιμοποιήσει τα ίδια επιχειρήματα. Πόσα στελέχη της ΧΑ έχουν πει «εμείς δεν έχουμε πρόβλημα με τους λαθρομετανάστες αλλά εκείνοι παραβιάζουν τα σύνορα μας». Ανάλογη φρασεολογία αναπαράγεται και από την ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ, ιδιαίτερα στις περιόδους που αισθάνεται το κυβερνών κόμμα, ότι έχει διαρροές προς την ακροδεξιά.

Πέραν της απόλυτα ρατσιστικής χροιάς του κειμένου όμως, ο αρθρογράφος καλεί τον Αντετοκούμπο να μην ξεχνά ότι δεν φέραμε αλυσοδεμένους σκλάβους εδώ. Ο ίδιος ο αρθρογράφος ξεχνάει κάτι. Ξεχνάει τις ματωμένες φράουλες της Μανωλάδας, της γης των Αθλίων όπως ονομάστηκε μετά τον πυροβολισμό μεταναστών από εργοδότες τους. Ξεχνάει όλες τις Μανωλάδες με τις απάνθρωπες συνθήκες, όπου οικονομικοί μετανάστες στιβάζονται σε παράγκες και εργάζονται ατέλειωτες ώρες, υπό άθλιες συνθήκες μόνο και μόνο για ένα πιάτο φαγητό και μια θέση ύπνου κάτω από αντίσκηνα.

Ξεχνάει πόσοι Έλληνες θησαύρισαν και θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενοι κορίτσια από την Αφρική, τη Μολδαβία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία. Ο ετήσιος τζίρος από το τράφικινγκ στη χώρα μας είναι πάνω από 600 εκ. ευρώ σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία. Ξεχνάει ρατσιστικά εγκλήματα που μετράμε και τα οποία ενθαρρύνονται από τη ρητορική τύπου «δεν είμαστε ρατσιστές,  εσείς είστε παράνομοι». Ξεχνάει τέλος ότι, όσα επαινετικά λόγια κι αν απευθύνει στον Γιάννη Αντετοκούμπο, το άρθρο του είναι η επιτομή του ρατσισμού εξαιτίας του ηχηρού «ναι αλλά εσείς παραβιάσατε τα σύνορα».

Τέτοιες απόψεις, με κάνουν να σκέφτομαι πως κανένας Αντετοκούμπο δεν μας αξίζει. Όσα δώρα κι αν προσθέσουν στον πολιτισμό  μας όλοι οι κατατρεγμένοι που ψάχνουν εδώ μια γωνιά να ανθίσουν, θα βρίσκουν απέναντι τους σηκωμένα δάχτυλα ανθρώπων που δεν έχουν καταφέρει στο ελάχιστο τα δικά τους επιτεύγματα. Και το μεγαλύτερο από αυτά, είναι ότι παραμένουν ζωντανοί και με δίψα για ζωή, παρά τις αλυσίδες που ναι, τους φορέσαμε. Κι αν κάποιος δεν τις βλέπει αυτές τις αλυσίδες, ούτε στις εκδιδόμενες, ούτε στους εργάτες που κάνουν μεροκάματα του τρόμου, δεν έχει παρά να διαβάσει τις συμφωνίες που έχουν υπογραφεί στην ΕΕ εξαιτίας των οποίων ο βυθός της Μεσόγειου, είναι ακόμα κόκκινος από τους πνιγμούς.

Γι’ αυτό Γιάννη Αντετοκούμπο μην ξεχάσεις κάτι: Όσο κι αν αυτές οι απόψεις με κάνουν να θέλω να πω «Δεν μας αξίζεις αγόρι μου», υπάρχει κι άλλη Ελλάδα από αυτή του ρατσισμού, του «…ναι μεν αλλά» του υποκριτικού ενδιαφέροντος για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Υπάρχει κι άλλη Ελλάδα από εκείνη της Athens Voice και των αδελφών της ΜΜΕ.