Είμαστε η πλουσιότερη χώρα στην ιστορία του κόσμου. Aλλά σε μια εποχή τεράστιων ανισοτήτων πλούτου, σχεδόν οι μισοί πολίτες μας ζουν μεροδούλι μεροφάι,  40 εκατομμύρια ζουν στη φτώχεια, 87 εκατομμύρια είναι ανασφάλιστοι ή υπο-ασφαλισμένοι και  μισό εκατομμύριο είναι άστεγοι.

Ads

Εν μέσω των δίδυμων κρίσεων που αντιμετωπίζουμε – την πανδημία του κοροναϊού και την κατάρρευση της οικονομίας μας – είναι επιτακτική ανάγκη να επανεξετάσουμε μερικά από τα θεμέλια της αμερικανικής κοινωνίας, να καταλάβουμε γιατί αποτυγχάνουν και να αγωνιστούμε για ένα δικαιότερο έθνος.

Ο παραλογισμός και η σκληρότητα του ιδιωτικού συστήματος ασφάλισης – υγείας πρέπει τώρα να είναι εμφανή σε όλους. Καθώς δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί χάνουν τις δουλειές και τα εισοδήματά τους ως αποτέλεσμα της πανδημίας, πολλοί από αυτούς χάνουν επίσης την ασφάλιση  τους. Αυτό συμβαίνει όταν η υγειονομική περίθαλψη θεωρείται επίδομα εργαζομένου και όχι εγγυημένο δικαίωμα. Καθώς προχωράμε πέρα από την πανδημία, πρέπει να εγκρίνουμε νομοθεσία που να εγγυάται επιτέλους την υγειονομική περίθαλψη σε κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί – διαθέσιμη σε άτομα που εργάζονται ή είναι άνεργοι, σε κάθε ηλικία.

Η πανδημία κατέστησε επίσης σαφές το παράλογο του ισχύοντος συστήματος. Απίστευτο, αλλά εν μέσω της χειρότερης κρίσης υγειονομικής περίθαλψης στη σύγχρονη ιστορία, χιλιάδες εργαζόμενοι στην Υγεία απολύονται και πολλά νοσοκομεία και κλινικές βρίσκονται στα πρόθυρα να χρεοκοπήσουν και να κλείσουν. Στην πραγματικότητα, δεν έχουμε ένα σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Έχουμε ένα βυζαντινό δίκτυο ιατρικών ιδρυμάτων που κυριαρχείται από τα κερδοσκοπικά συμφέροντα των ασφαλιστικών και φαρμακευτικών εταιρειών. Ο στόχος ενός νέου, ήδη πολύ καθυστερημένου συστήματος υγειονομικής περίθαλψης, του Medicare for All, πρέπει να είναι η παροχή υγειονομικής περίθαλψης σε όλους, σε κάθε περιοχή της χώρας – όχι τα δισεκατομμύρια κέρδη για τη Wall Street και τη βιομηχανία υγειονομικής περίθαλψης.

Ads

Είναι αλήθεια ότι ο ιός Covid-19 προσβάλλει οποιονδήποτε, οπουδήποτε, ανεξάρτητα από το εισόδημα ή την κοινωνική του κατάσταση. Ο πρίγκιπας Κάρολος της Βρετανίας έχει διαγνωστεί με Covid-19 και ο Βρετανός πρωθυπουργός, Μπόρις Τζόνσον, μόλις βγήκε από νοσοκομείο. Οι πλούσιοι άνθρωποι κολλάνε τον ιό και οι πλούσιοι πεθαίνουν. Αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι οι φτωχοί και η εργατική τάξη έχουν υψηλότερα ποσοστά ασθένειας και πεθαίνουν σε πολύ υψηλότερα ποσοστά από τους πλούσιους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την αφρικανική-αμερικανική κοινότητα. Αυτή η ανισότητα στα αποτελέσματα από την έκθεση στον ιό, αποτελεί άμεση αντανάκλαση όχι μόνο ενός μη λειτουργικού και άδικου συστήματος υγειονομικής περίθαλψης, αλλά και μιας οικονομίας που τιμωρεί, με τρομερούς τρόπους, τους φτωχούς και την εργατική τάξη αυτής της χώρας.

Εκτός από εκατομμύρια οικογένειες χαμηλού εισοδήματος που δεν έχουν ασφάλιση υγείας, ο ιός Covid-19 είναι σκληρός και απίστευτα επιθετικός  στην περίπτωση ατόμων με προϋπάρχουσες ιατρικές ασθένειες και εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Για μια ευρεία ποικιλία κοινωνικοοικονομικών λόγων, είναι η φτωχή και εργατική τάξη αυτής της χώρας που βρίσκονται ακριβώς σε αυτήν τη θέση καθώς υποφέρουν από υψηλότερα ποσοστά διαβήτη, τοξικομανίας, παχυσαρκίας, στρες, υψηλής αρτηριακής πίεσης, άσθματος και καρδιακών παθήσεων – και είναι πιο ευάλωτα στον ιό. Οι φτωχοί και η εργατική τάξη έχουν χαμηλότερο προσδόκιμο ζωής από τους πλούσιους γενικά, και αυτή η τραγική αδικία παραμένει ακόμη πιο αληθινή όσον αφορά αυτήν την πανδημία.

Επιπλέον, ενώ οι γιατροί, οι κυβερνήτες και οι δήμαρχοι μας λένε ότι πρέπει να απομονώσουμε τον εαυτό μας και να μείνουμε στο σπίτι, και οι πλούσιοι άνθρωποι κατευθύνονται προς τα εξοχικά τους σε λιγότερο κατοικημένες περιοχές, η εργατική τάξη δεν έχει αυτές τις επιλογές. Όταν ζείτε μεροδούλι μεροφάι  και δεν έχετε αμειβόμενη ιατρική και οικογενειακή άδεια, η διαμονή στο σπίτι δεν είναι επιλογή. Εάν πρόκειται να ταΐσετε την οικογένειά σας και να πληρώσετε το ενοίκιο, πρέπει να πάτε στη δουλειά. Και, για την εργατική τάξη, αυτό σημαίνει ότι αφήνετε το σπίτι σας και κάνετε δουλειές, που σημαίνει αλληλεπίδραση με άλλους ανθρώπους, μερικοί από τους οποίους διαδίδουν τον ιό.

Εάν υπάρχει κάποιο θετικό στην τρομερή πανδημία και οικονομική κατάρρευση που βιώνουμε, είναι ότι πολλοί στη χώρα μας αρχίζουν τώρα να ξανασκέφτονται τις βασικές παραδοχές στις οποίες βασίζεται το αμερικανικό σύστημα αξιών. Θα συνεχίσουμε πραγματικά στην πορεία της απληστίας και του αχαλίνωτου καπιταλισμού, στον οποίο τρία άτομα έχουν περισσότερο πλούτο από το μισό του έθνους με τα χαμηλότερα εισοδήματα και δεκάδες εκατομμύρια ζουν σε οικονομική απελπισία – αγωνίζονται να βάλουν φαγητό στο τραπέζι, να πληρώσουν για στέγαση και εκπαίδευση και να αφήσουν μερικά δολάρια στην άκρη για συνταξιοδότηση; Ή πρέπει να προχωρήσουμε προς μια εντελώς νέα κατεύθυνση;

Κατά τη διάρκεια της προεδρικής μου εκστρατείας, προσπάθησα να ακολουθήσω τα βήματα του Προέδρου Franklin Delano Roosevelt, ο οποίος, τη δεκαετία του 1930 και του 40, κατάλαβε ότι σε μια πραγματικά ελεύθερη κοινωνία, τα οικονομικά δικαιώματα πρέπει να θεωρούνται ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό ήταν αλήθεια πριν από 80 χρόνια και παραμένει αλήθεια σήμερα.

Τώρα θα κάνω ό, τι μπορώ για να ενώσω αυτήν τη χώρα, να βοηθήσω τον Joe Biden να νικήσει τον πιο επικίνδυνο πρόεδρο στη σύγχρονη αμερικανική ιστορία. Και θα συνεχίσω να υπογραμμίζω  ότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις ανισότητες που συνέβαλαν στην άνοδο του Ντόναλντ Τραμπ, του οποίου η σκληρότητα και η ανικανότητα έχουν κοστίσει αμερικανικές ζωές κατά τη διάρκεια αυτής της πανδημίας.

Η απλή αντίθεση του κ. Τραμπ δεν θα είναι αρκετή – θα πρέπει να διατυπώσουμε μια νέα κατεύθυνση για την Αμερική.

Η νέα Αμερική για την οποία αγωνιζόμαστε πρέπει να τερματίσει τους μισθούς πείνας στη χώρα μας και να εγγυηθεί μια αξιοπρεπή εργασία για όσους είναι σε θέση να εργαστούν.

Δεν μπορούμε να είμαστε ανταγωνιστικοί στην παγκόσμια οικονομία ή να είμαστε μια ισχυρή δημοκρατία, εκτός εάν εγγυηθούμε ποιοτική εκπαίδευση – από τη φροντίδα των παιδιών έως το μεταπτυχιακό σχολείο – σε όλους τους Αμερικανούς.

Πρέπει να αναλάβουμε ένα τεράστιο κατασκευαστικό πρόγραμμα που θα εξαλείψει τους αστέγους και θα επιτρέπει σε όλους τους ανθρώπους μας να ζουν σε ασφαλή και προσιτή στέγαση.

Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι κοινότητές μας είναι απαλλαγμένες από τη ρύπανση στον αέρα και στα νερά μας και ότι οδηγούμε τον πλανήτη στην καταπολέμηση της υπαρξιακής απειλής της κλιματικής αλλαγής.

Πρέπει να αγαπάμε και να σεβόμαστε τους πρεσβύτερους  και να διασφαλίζουμε ότι όλοι οι Αμερικανοί έχουν ασφαλή και αξιοπρεπή συνταξιοδότηση.

Έχω κουραστεί πολύ από τους πολιτικούς και τους ειδικούς που μας λένε πόσο δύσκολο είναι να επιφέρουμε θεμελιώδεις αλλαγές στην κοινωνία μας. «Φαίνεται πάντα αδύνατο μέχρι να γίνει», φέρεται ότι είπε ο Νέλσον Μαντέλα. Ας ξεκινήσουμε τη δουλειά και ας το ολοκληρώσουμε.

*Ο Bernie Sanders είναι γερουσιαστής από το Βερμόντ και πρώην Δημοκρατικός υποψήφιος για την προεδρία των ΗΠΑ. Το άρθρο δημοσιεύθηκε στους χθεσινούς New York Times.