Νέα δεδομένα σε ό,τι αφορά τον αγώνα για κοινωνικά δικαιώματα στην Τυνησία δημιουργεί η υποψηφιότητα του αρχηγού της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας τη χώρας, Μουνίρ Μπαατούρ, στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές. 

Ο ίδιος, δικηγόρος στο επάγγελμα, δηλώνει  ότι «μετά από πολλά χρόνια στον αγώνα για τα δικαιώματα των μειονοτήτων, κατάλαβα ότι κανείς δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά καλύτερα από μένα».

Ο Μπαατούρ θα είναι ο πρώτος τυνήσιος ομοφυλόφιλος που θα διεκδικήσει την προεδρία στην βορειοαφρικανική χώρα, γνωστή ως μία από τις πιο κοσμικές αραβικές χώρες, αλλά σταθερά αντίθετη στην ομοφυλοφιλία.

Θα πρέπει να σημειωθεί πως είναι επικεφαλής της Shams από το 2015. Η κυβέρνηση προσπάθησε να κλείσει την ένωση το 2016. Ωστόσο, ο Μπαατούρ και η οργάνωσή του κατάφεραν να εξασφαλίσουν με δικαστική απόφαση την διατήρηση της ένωσης.

Οι πιθανότητες να κερδίσει στις κάλπες είναι σε κάθε περίπτωση πολύ περιορισμένες καθώς θα αντιμετωπίσει τον σκληρό ανταγωνισμό από τα κόμματα που σχηματίζουν κυβερνητικό συνασπισμό στη χώρα. Το κυβερνών Nidaa Tounes μετά τον θάνατο του Προέδρου Μπέτζι Καίντ Εσέμπσι πρέπει να επιλέξει νέο υποψήφιο, ενώ το κόμμα Ennahdah δεν έχει ακόμη ανακοινώσει τον υποψήφιο. Ο πρωθυπουργός Γιούσεφ Σαχέντ του οποίου η δημοτικότητα αυξάνεται, αναμένεται επίσης να αντιπροσωπεύσει το νεοσύστατο κοσμικό κόμμα Tahya Tounes.

Θα πρέπει να σημειωθεί ίδια η ομοφυλοφιλία δεν είναι παράνομη στην Τυνησία. Ωστόσο η σεξουαλική πράξη των ομοφυλόφιλων είναι. Οι νόμιμοι περιορισμοί που ποινικοποιούν τις «εκφοβιστικές πράξεις ενάντια στη δημόσια ευπρέπεια» χρησιμοποιούνται συχνά για να εκδιώξουν τον πληθυσμό της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας.

Η αστυνομία συνήθως εκμεταλλεύεται τα υπάρχοντα διατάγματα επιτρέποντας, για παράδειγμα ιατρικές εξετάσεις που θα χρησιμοποιηθούν ως απόδειξη της σεξουαλικότητας.

Τον Φεβρουάριο του 2019 ένας 26χρονος άνδρας ο οποίος κατήγγειλε τον βιασμό του καταδικάστηκε τελικά σε φυλάκιση έξι μηνών για ομοφυλοφιλία, σύμφωνα με οργάνωση που αγωνίζεται για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων στην Τυνησία.

Το θύμα, είχε κλείσει ραντεβού με έναν άλλον άνδρα που γνώρισε μέσω του Facebook, ανέφερε η οργάνωση Shams. Όταν έφτασε στο σημείο του ραντεβού, ο άτυχος νεαρός βρέθηκε αντιμέτωπος με δύο άνδρες που τον βίασαν και τον λήστεψαν, όπως υποστηρίζει ο ίδιος. Πήγε τότε στο αστυνομικό τμήμα για να καταγγείλει τους δράστες, όμως οι εισαγγελικές αρχές στράφηκαν εναντίον του: του ασκήθηκε δίωξη και τελικά καταδικάστηκε σε φυλάκιση έξι μηνών.

«Είμαι ανοιχτά γκέι», λέει ο Μπαατούρ. ‘’Το δήλωσα πριν από 20 χρόνια. Έμεινα φυλακισμένος για τρεις μήνες το 2013. Δεν είναι ντροπή για μένα. Δεν υπάρχει καμία ντροπή για κανέναν από εμάς’’.

«Ο Μπαατούρ και τα μέλη της ένωσης είναι παιδιά της αραβικής άνοιξης. Τα χρόνια που ακολούθησαν αμέσως μετά το 2011, προέκυψαν αρκετές ομάδες για την προάσπιση των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, υπό την ηγεσία της Shams του Μπαατούρ, ζητώντας την κατάργηση των νόμων κατά των ομοφυλόφιλων.

Ωστόσο, ακόμη και εδώ, οι τακτικές του Shams έχουν οδηγήσει σε διαίρεση, με τον Τυνησιακό Συνασπισμό για τα Δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ να εκδίδουν δήλωση που διαχωρίζεται από την Shams και τον πρόεδρό της, ένα σχίσμα που ο Μπαατούρ αποδίδει στο άνοιγμα του για την εξομάλυνση των σχέσεων με το Ισραήλ, προοπτική που θεωρείται ανάθεμα για πολλούς στην Αριστερά της Τυνησίας.

Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι την ίδια περίοδο υπήρξε μια έξαρση του ισλαμισμού στην Τυνησία με το μετριοπαθές ισλαμικό κόμμα Ennahda να αντιπαρατίθεται με το ριζοσπαστικό Ansar al-Sharia σε μια προσπάθεια να κερδίσουν τους βαθιά θρησκευόμενους Τυνήσιους.

Το Ansar al-Sharia είχε τεθεί εκτός νόμου το 2013 και η υποστήριξη για τo Ennahda φαίνεται να έχει αποδυναμωθεί. Πολλά τμήματα της κοινωνίας της Τυνησίας στρέφονται προς τα παραδοσιακά κόμματα.

Έρευνα που διεξήχθη τον περασμένο Ιούνιο από Αραβικό Βαρόμετρο έδειξε ότι μόλις το 7% των Τυνήσιων αποδέχεται την ομοφυλοφιλία.

Είναι ένα συναίσθημα που αντανακλάται στη ρητορική των αντιπάλων του Μπαατούρ για την προεδρία. Η υποψηφιότητα του Μπαατούρ ξεπερνά τους ομοφυλόφιλους.

Όπως λέει ο ίδιος θέλει να πατάξει την τεράστια παραοικονομία της χώρας και να θέσει ως προτεραιότητα το περιβάλλον. Αλλά πάνω απ ‘όλα δεσμεύεται να προωθήσει τις πολιτικές ελευθερίες και τα δικαιώματα. Για τον ίδιο ο αγώνας… από μόνος του αξίζει.