Η ηθοποιός Αιμιλία Υψηλάντη, μια απο τις 8 γυναίκες που κατηγορούνται, στο έργο του Ρομπέρ Τομά που ανεβαίνει στο θέατρο Αργώ, στο ρόλο που είχε παίξει στον κινηματογράφο η Κατρίν Ντενέβ, μας μιλάει για θύματα και θύτες, για όρια στη σκηνή και τη ζωή, για μύθους και αιχμαλωσίες, για το dna και για το ΚΚΕ και γιατί του χρωστάει ευγνωμοσύνη.

Το έργο του Ρομπέρ Τομά «8 γυναίκες κατηγορούνται» ανεβαίνει στο «ΘΕΑΤΡΟ ΑΡΓΩ» (Ελευσινίων 15, Αθήνα) από το Σάββατο 22 Δεκεμβρίου.

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

• Τετάρτη (λαϊκή απογευματινή): 18:30
• Πέμπτη: 21:00
• Παρασκευή: 20:00
• Σάββατο: 21:00
• Κυριακή: 19:00

Λίγα Λόγια για την παράσταση

Αστυνομικό, θρίλερ,ψυχολογικό δράμα, σουρεαλιστική κωμωδία. Το έργο του Ρομπέρ Τομά ανέβηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1961 κι από τότε παίζεται με επιτυχία στις θεατρικές σκηνές παντού στον κόσμο. Μια μητέρα, δυο κόρες, μια γιαγιά,μια θεία, μια οικονόμος, μια καμαριέρα και μια απρόσκλητη επισκέπτρια. 8 γυναίκες κι ένας άντρας που δεν εμφανίζεται ποτέ. Και ξαφνικά ένας φόνος! Η αναζήτηση του δολοφόνου γίνεται ο καταλύτης στις σχέσεις των γυναικών. Μια μέρα είναι αρκετή για να έρθουν στην επιφάνεια καλά κρυμμένα μυστικά. Και όπως συμβαίνει πάντα και στη πραγματική ζωή, οι αποκαλύψεις βάζουν σε δοκιμασία σχέσεις και χαρακτήρες.

«Το δράμα και η κωμωδία είναι πολύ κοντά, Δείτε το στις κηδείες και στους γάμους. Είναι πολύ στενά τα όρια και πολλές φορές μπερδεύονται..»

Μετά τη δραματική ιστορία της Λιλής Ζωγράφου (Η αγάπη άργησε μια μέρα) ένα θρίλερ με στοιχεία σουρεαλιστικής κωμωδίας. Πόσο στενά είναι τα όρια απο τη κωμωδία στο δράμα;

«Το θέατρο δεν έχει όρια. Το σημαντικό είναι η παράσταση. δεν είναι το είδος.. και σε κάθε είδος πρέπει να βρούμε ενα διαφορετικό «οπλισμό». Για εμάς τους ηθοποιούς είναι πολύ σημαντικό και ενδιαφέρον να μην υπηρετούμε μόνο ένα είδος,  όσο κι αν αυτή η εξειδίκευση δίνει μεγαλύτερη σιγουριά. Για μένα που δεν έχω μεγάλη εμπειρία στο είδος του έργου του Τομά είναι μεγάλος πειρασμός.»

Τι έχει η δική σας Γκάμπυ που δεν είχε της Κατρίν Ντενέβ στην κινηματογράφο;

«Είχα δει την ταινία του Οζόν παλιά, δε θέλω να την ξαναδώ γιατί θα με επηρεάσει. Το ίδιο έκανα όταν έπαιξα στη Φωλιά του κούκου, δεν ήθελα να δω την ταινία. Όταν ολοκληρώσω μια πορεία, όταν ανέβει η παράσταση και έχω ανιχνεύσει κάποια πράγματα και εν μέρει τα έχω οριοθετήσει τότε θα μπορούσα να τη δω με άλλη ελευθερία χωρίς να βρεθώ κάτω απο τη γοητεία αυτής της πολύ γοητευτικής γυναίκας. Επίσης στην παράσταση δεν παίζω δίπλα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ παίζω με τη Μαρία Ζορμπά  και η Μαρία είναι αυτή που διαμορφώνει τη Γκάμπυ»

Έχει η ηρωίδα σας στοιχεία απο τις φίλες σας;

«Όχι. Η Γκάμπυ είναι λίγο σνομπ, λίγο εστέτ, είναι λίγο ένας τύπος μιας περασμένης εποχής, έχει ένα φλέγμα, είναι μια κυρία μεγαλοαστικής κοινωνίας.»

Ο,τι ισχύει για τα στενά όρια ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα ισχύει για την ενοχή και την αθωότητα. Τα θύματα και τους θύτες ;

«Προφανώς. Η επιλογή για το έργο έγινε απο το προηγούμενο, στο Η αγάπη άργησε μια μέρα είμαστε 7 γυναίκες και λέω αφού είμαστε 7 γιατί να μην κάνω ένα έργο με 8 γυναίκες. Όλες οι γυναίκες και στα δύο έργα καταπιέζουν και καταπιέζονται απο τους άντρες. Σε αυτό το έργο κατάλαβα οτι δεν είναι ακριβώς έτσι. Και οι 8 απομυζούν έναν άντρα, γίνονται εκδικητικές, αλλά κι αυτές είναι θύματα μιας εξουσίας του χρήματος που εκπροσωπείται απο τον άντρα. Θύματα και θύτες συνυπάρχουν και πολλές φορές στο ίδιο άτομο, στα έργα και τη ζωή. Πολλές φορές ένας άνθρωπος βασανίζει γιατί έχει βασανιστεί. Είναι η κλασσική περίπτωση πως φτιάχνεις ένα βασανιστή. Τον βασανίζεις πολύ για να φθάσει μετά να βασανίσει έναν άλλο άνθρωπο.»

Εκτός απο τους αριθμούς, ήταν αυτό το παιχνίδι της αντιστροφής ή συνύπαρξης των ρόλων που σας γοήτευσε στο έργο;

«Αυτό και οι σχέσεις των δύο φύλων. Θα δει κανείς όλο το θέμα.»

Κάποτε είπατε «για τη δική μας τη γενιά μύθοι ήταν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο Πατρίς Λουμούμπα (Κονγκολέζος ηγέτης του αντι αποικιοκρατικού αγώνα που δολοφονήθηκε) -που αμφιβάλλω πόσοι τον ξέρουν- και ο Νέλσον Μαντέλα.». Υπάρχει κάποια αλλαγή;

«Δεν θα έβγαζα τον Πατρίς Λουμούμπα γιατί είναι μια προσωπικότητα για την οποία δε μιλάνε. Υπάρχουν κάποιες μορφές που έχουν ανέβει σε ένα πάνθεον προτύπων αλλά πρέπει να δούμε και αυτούς που για πολύ συγκεκριμένους λόγους τους έχει εξαφανίσει η ιστορία- η μάλλον δεν τους έχει εξαφανίσει η ιστορία γιατί η ιστορία απο ανθρώπους γράφεται. Κι εγω κάποτε δεν τον ήξερα τον Λουμούμπα και λυπάμαι που δεν τον ξέρει η νέα γενιά. Έχουμε διαδηλώσεις για τη βία – να σας ρωτήσω το Νικηφορίδη ποιος τον θυμάται; σκοτώθηκε σε πορεία της ειρήνης.»

Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι διαμορφώνουν τις εποχές ή οι εποχές τους ανθρώπους;

«Η μητέρα μου ήταν εξαιρετική παιδαγωγός- πίστευε οτι η παιδαγωγική και το περιβάλλον διαμορφώνουν τους ανθρώπους. Σε μεγάλη ηλικία μου είπε «αχ κορίτσι μου, αυτό το dna  ξεφυτρώνει κάποια στιγμή εκεί που δεν το περιμένεις.»και αυτό της αναίρεσε όλη της τη μέθοδο.»

Εσάς τι σας αναίρεσε;

«Εμείς ως  Σοβιετικοί είχαμε αφιερώσει τη ζωή μας στη διαμόρφωση.»

Η διαδρομή σας στο στο ΚΚΕ, η θητεία σας ως βουλευτής το 1981, ήταν ένα ωραίο κομμάτι της ζωής σας;

«Είδα τα εργασιακά όρια μου. Εγω ως τεμπέλα δούλευα 24 ώρες το 24ωρο. Επειδή ήμουν πολύ χαιδεμένο παιδί, είχα την πολυτέλεια να κάνω ό,τι θέλω, να ασχολούμαι με το διάβασμα, τη λογοτεχνία, είμαι μανιακή με τη λογοτεχνία..λέω οτι στο ΚΚΕ λέω ότι έκανα θητεία. Μ ενδιαφέρουν οι «αιχμαλωσίες» και οι θητείες. Είμαι ευγνώμων προς το ΚΚΕ γιατί μου έμαθε πειθαρχία, σκληρή οργάνωση, αφοσίωση στο στόχο. Μόνο που η θητεία μου θα μπορούσε να είναι μικρότερη.»

Χρονιά πολλών εκλογών το 2019. Σε τι ελπίζετε;

«Δεν έχω πολλές ελπίδες. Αυτο που λέγαμε πριν. Τι είναι πιο σημαντικό, το περιβάλλον ή οι άνθρωποι; Οι άνθρωποι. Και δεν εννοώ τους πολιτικούς. Εμάς εννοώ.»

Info
8 γυναίκες κατηγορούνται
του Ρομπέρ Τομά
θέατρο Αργώ
Απο το Σάββατο 22 Δεκεμβρίου

Τους ρόλους ερμηνεύουν (με σειρά εμφάνισης) :
Σανέλ: Στέλλα Γκίκα
Λουίζ : Ειρήνη Σταματίου
Γιαγιά : Σίβη Σιδέρη
Σουζόν : Δήμητρα Στογιάννη
Γκάμπυ : Αιμιλία Υψηλάντη
Κατρίν : Ειρήνη Κωνσταντίνου
Ωγκιστίν : Μαρία Ζορμπά
Πιερέτ : Αλεξάνδρα Παλαιολόγου

Συντελεστές:
Μετάφραση: Θωμάς Βούλγαρης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Καραχισαρίδης
Σκηνικά-κοστούμια: Γιώργος Λιντσέρης

Τιμές εισιτηρίων:

• Γενική είσοδος: 17€
• Φοιτητικό: 15€
• Ανέργων: 12€
• Ατέλειες: 5€

Προπώληση εισιτηρίων: Viva.gr  και στα ταμεία του θεάτρου (τηλέφωνο: 210 5201684)