Μια αποστροφή σε δήλωση του Κώστα Σημίτη, ανάρμοστη για πρώην Πρωθυπουργό, έφερε στο προσκήνιο ολόκληρη την αντίληψη μιας πολιτικής τάξης για την εξουσία και τη διαχείρισή της.

Σχολιάζοντας το άνοιγμα των προσωπικών του λογαριασμών για την υπόθεση των συστημάτων ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων, ο πρώην Πρωθυπουργός ανέφερε με περισσή αλαζονεία ότι “η ιστορία δεν γράφεται από τους περιστασιακούς ένοικους της εκτελεστικής εξουσίας“. Σύσσωμο το ΠΑΣΟΚ επιτέθηκε στην κυβέρνηση με την ίδια αντιθεσμική επιμονή, λησμονώντας (;) ότι η Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματική Δραστηριότητα είναι ανεξάρτητη αρχή της οποίας προεδρεύει Αντιεισαγγελέας Αρείου Πάγου, που επιλέγεται από το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο.

Η έννοια των “περιστασιακών ενοίκων” που αποδίδει στο ΣΥΡΙΖΑ είναι η επιτομή της ιδιοκτησιακής αντίληψης για τη χώρα και την εξουσία. Γιατί αυταπόδεικτο είναι ότι κατατάσσει τον εαυτό στους “μόνιμους ενοίκους” ή ιδιοκτήτες της εκτελεστικής εξουσίας! Η χρήση των λέξεων μαρτυρά τη φόρτιση ενός ανθρώπου που αισθάνεται ότι κάποιοι “άξεστοι” λυμαίνονται το κεκτημένο της εξουσίας που κατείχε μονοπωλιακά και κληρονομικά μια πολιτική αριστοκρατία.

Ο Πρωθυπουργός των κυβερνήσεων που ακόμη και σήμερα ερευνώνται για διαφθορά από τις διωκτικές αρχές, θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός στις διατυπώσεις του και να μην επιδεικνύει την έπαρση των υπουργών του, που μπαινοβγαίνουν σε φυλακές και δικαστήρια.

Δεν θα πρέπει επίσης να ξεχνά πως οι “περιστασιακοί ένοικοι” είναι δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση που, μάλιστα, ανέλαβε να “καθαρίσει” το τοπίο απόλυτης καταστροφής που της άφησε μια ελίτ, η οποία επιμένει να μην έχει διδαχτεί τίποτε από τα χρόνια της επίπλαστης ευδαιμονίας και του δήθεν “εκσυγχρονισμού”.  Επιτυχημένοι ή όχι, οι “περιστασιακοί ένοικοι” θα κριθούν από την ιστορία, όπως ήδη κρίθηκε ο Κ. Σημίτης και απέτυχε σε επίπεδο οικονομικό, αλλά πρώτα απ’ όλα σε ηθικό και αξιακό.