Το 10ο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου έγινε το 1974 στη Δυτική Γερμανία που διαγκωνίστηκε με την Ισπανία για την διοργάνωσή του. Τελικά η Ισπανία απέσυρε την υποψηφιότητά της με αντάλλαγμα, ωστόσο, τη διοργάνωση του 1982.

Διαβάστε τα υπόλοιπα μέρη του αφιερώματος του Tvxs.gr για την ιστορία του Μουντιάλ:

• Παγκόσμιο Κύπελλο 1970: Ο «πόλεμος του ποδοσφαίρου» και ο «αγώνας του αιώνα»
• Παγκόσμιο Κύπελλο 1966: Ένας τελικός, τρία αμφισβητούμενα γκολ
• Παγκόσμιο Κύπελλο 1962: Το Κύπελλο της μεγάλης σφαγής
• Παγκόσμιο Κύπελλο 1958: Κυρίες και κύριοι ο Πελέ!
• Παγκόσμιο Κύπελλο 1954: Το «θαύμα» της Βέρνης
• Παγκόσμιο Κύπελλο 1950: Όταν έκλαψε η Βραζιλία
• Παγκόσμιο Κύπελλο 1938: Ένα γκολ πριν τον πόλεμο
• Παγκόσμιο Κύπελλο 1934: Το βρόμικο Μουντιάλ του Μουσολίνι
• Η γέννηση του Μουντιάλ

Η διοργανώτρια χώρα του μουντιάλ 1974 είχε να αντιμετωπίσει σοβαρές προκλήσεις σε διάφορα μέτωπα. Πρώτον, έπρεπε να ξεπεράσει την υπέροχη διοργάνωση του Μεξικό και δεύτερον, έπρεπε να το κάνει υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Δυο χρόνια πριν είχε λάβει χώρα η «Σφαγή του Μονάχου». 

Ο «Μαύρος Σεπτέμβρης» είχε κρατήσει όμηρους Ισραηλινούς αθλητές ζητώντας την απελευθέρωση Παλαιστίνιων κρατουμένων από τις φυλακές του Ισραήλ. Η απαγωγή έληξε με αποτυχημένη επέμβαση της γερμανικής αστυνομίας. Κατέληξε στο θάνατο 11 αθλητών, ενός αστυνομικού και πέντε εκ των απαγωγέων. 

Αυτή τη φορά στα προκριματικά του Μουντιάλ αγωνίστηκαν 99 ομάδες. Από τις μεγάλες ποδοσφαιρικές δυνάμεις, Γαλλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ουγγαρία και Αγγλία δεν κατάφεραν να περάσουν, ενώ η Σοβιετική Ένωση αρνήθηκε να δώσει επαναληπτικό αγώνα μπαράζ στη Χιλή εξαιτίας της επιβολής της δικτατορίας του Πινοσέτ. Η Χιλή πήρε τη νίκη στα χαρτιά και την πρόκριση. 

Η Ελλάδα για μια ακόμη φορά δεν τα κατάφερε να περάσει στην τελική φάση. Οι δυο από τις 16 θέσεις της τελικής φάσης καλύφθηκαν από την παγκόσμια πρωταθλήτρια Βραζιλία και την διοργανώτρια. Για πρώτη φορά στην διοργάνωση συμμετείχαν η Ανατολική Γερμανία, η Αϊτή, η Αυστραλία και το Ζαίρ – σημερινό Κονγκό. 

Το Μουντιάλ του 1974 είχε και τις αλλαγές του. Η πρώτη ήταν το τρόπαιο. Το «Ζιλ Ριμέ» εγκαταστάθηκε για πάντα στη Βραζιλία μετά την τρίτη κατάκτηση του Μουντιάλ από τη χώρα και αντικαταστάθηκε από το «FIFA WORLD CUP». Το τρόπαιο των 18 καρατίων που αναπαριστά δυο ποδοσφαιριστές να σηκώνουν την Γη, σχεδίασε ο Ιταλός καλλιτέχνης Σίλβιο Γκατζανίκα. Μια δεύτερη σημαντική αλλαγή ήταν ότι μετά την πρώτη φάση των ομίλων, οι νοκ άουτ αγώνες αντικαταστάθηκαν από δυο ομίλους. Οι δυο ομάδες που θα τερμάτιζαν πρώτες θα πήγαιναν στον τελικό. Οι δεύτερες στον μικρό τελικό. 

Το Παγκόσμιο Κύπελλο θα διεξαγόταν την κατ’ εξοχήν εποχή του total football (ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο) με τον Άγιαξ να δεσπόζει στην Ευρώπη και να αποτελεί βασική δεξαμενή της εθνικής Ολλανδίας. Οι «οράνιε» του Γιόχαν Κρόιφ ήταν το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου.  

Ο δρόμος προς τον τελικό 

Στον πρώτο όμιλο η διοργανώτρια Δυτική Γερμανία έπεσε πάνω στην Ανατολική Γερμανία, η οποία μάλιστα κέρδισε με 1-0 και τελικά τερμάτισε πρώτη στον όμιλο. Η ήττα αυτή, ωστόσο, μόνο προς το συμφέρον της Δυτικής Γερμανίας ήταν αφού τη βοήθησε να αποφύγει στην επόμενη φάση την πιο δυνατή ομάδα του τουρνουά Ολλανδία. Χιλή και Αυστραλία έμειναν εκτός της επόμενης φάσης. 

Πολύ δύσκολος αποδείχτηκε ο δεύτερος όμιλος. Γιουγκοσλαβία, Βραζιλία και Σκωτία ισοβάθμησαν στην πρώτη θέση και τελικά προκρίθηκαν οι δυο πρώτες λόγω της καλύτερης διαφοράς τερμάτων. Η Σκωτία αποκλείστηκε αήττητη! Εκτός της επόμενης φάσης έμεινε και το Ζαίρ. Από τον τρίτο όμιλο πέρασε αέρα η Ολλανδία και δεύτερη η Σουηδία ενώ δεν τα κατάφεραν Βουλγαρία και Ουρουγουάη. Τέλος από τον τέταρτο όμιλο πέρασαν η Πολωνία και η Αργεντινή και έμειναν εκτός Ιταλία και Αϊτή. 

Στα προημιτελικά η Δυτική Γερμανία απέφυγε την Ολλανδία που αντιμετώπισε τις Αργεντινή, Ανατολική Γερμανία και Βραζιλία. Οι «οράνιε» και η Σελεσάο έδωσαν μεταξύ τους τη μεγάλη μάχη για την πρωτιά στον όμιλο και το εισιτήριο για τον τελικό. Η Ολλανδία θα μπορούσε να αρκεστεί και σε μια ισοπαλία αλλά αυτό ήταν εντελώς έξω από τα νερά της ομάδας του «Ιπτάμενου Ολλανδού» Γιόχαν Κρόιφ. Με ένα δικό του γκολ κι έναν του Νέεσκενς η Ολλανδία πέρασε… κυρία στον τελικό. Εκεί συνάντησε την Δυτική Γερμανία που έδωσε τη μεγάλη μάχη απέναντι στην Πολωνία και τα κατάφερε δύσκολα με ένα γκολ του Γκερντ Μίλερ.

Και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί 

Αν και ο Γκάρι Λίνεκερ δεν θα έλεγε την θρυλική του ατάκα («το ποδόσφαιρο είναι ένα απλό άθλημα. 22 ποδοσφαιριστές κλοτσούν μια μπάλα για 120 λεπτά και στο τέλος πάντα κερδίζουν οι Γερμανοί») παρά στο ημιτελικό του Μουντιάλ της Ιταλίας το 1990, όταν τα «λιοντάρια» έχασαν στα πέναλτι από τη Δυτική Γερμανία, στον τελικό του Μουντιάλ του 1974 είδαμε μια από τις εφαρμογές αυτής της ρήσης.

Ο τελικός έγινε στις 7 Ιουλίου στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου. Και δεν ήταν αυτό που θα περίμενε κανείς. Μόλις στο 2’ οι Ολλανδοί κέρδισαν πέναλτι. Το πρώτο σε τελικό Μουντιάλ. Μόλις στο 25’ οι Δυτικογερμανοί απάντησαν με πέναλτι. Στο 43’ με τον Μίλερ έκαναν την ανατροπή και έγραψαν το 2-1 απέναντι στην Ολλανδία. Οι «οράνιε» προσπάθησαν να πιέσουν σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο αλλά δεν τα κατάφεραν. Στο μουντιάλ του 1974 η καλύτερη ομάδα ήταν αυτή που δεν στέφθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια.